Dat zei een van mijn ouders ooit tegen me, toen ik (als volwassene) een bermuda aan had en voorstelde naar de stad te gaan.
Au, dat deed pijn!
Je kon teveel ‘naar binnen kijken’ wanneer ik zat, was het argument.
Bij ons thuis heersten er duidelijk omlijnde opvattingen over kleding en uiterlijk. Zoals: ‘Broeken horen bij mannen.’ ‘In de kerk draag je een hoedje.’
Mijn broers droegen geen spijkerbroek, want dat was ongepast en vrijetijdskleding.
Voldoen aan kledingeisen
Ik deed altijd mijn best om te voldoen aan de gestelde eisen en daarbinnen niet tuttig over te komen.
Met grote oorbellen liet ik toch iets rebels zien en wanneer ik vroeg de deur uit ging, kon ik stiekem wel een broek dragen.
De broekrok: ik was er blij mee! 🙂
Helaas waren er regelmatig discussies en kritische opmerkingen over kleding en make-up, die ik als vervelend heb ervaren.
Het voelde naar wanneer ik in een hokje geplaatst werd waarin ik me niet thuis voelde.
Wanneer ik het idee had dat ik er als iemand anders uitzag.
Blij met jezelf en je outfits
Ik kan er nu van een afstandje en mild naar kijken.
Het heeft mij uiteraard wel beïnvloed.
En het heeft mij denk ik uiteindelijk in dit vak doen belanden….
Wat mooi dat het daar goed voor is geweest!
Van interesse in kleur en kleding naar het verlangen om vrouwen blij te laten zijn met zichzelf en hun outfits.
Want hoe fijn is het wanneer je je eigen keuzes maakt, los van wat anderen van je vinden! Los van negatieve oordelen.
En ik ben blij dat ik daar vrouwen bij begeleid; op zoek naar jouw eigen stijl, jouw uitdagingen, jouw schoonheid.
Heb jij dergelijke ervaringen?
En/of ken je vrouwen die dergelijke ervaringen hebben en het lastig vinden om hun eigen stijl te vinden, zichzelf mooi te vinden en ‘zichzelf te laten zien’, ook in hun kleding?
Laat het me weten! Ik help je heel graag.
Altijd welkom voor een gratis Kleur & Stijl Boost.